When We Were Kings! Ali bumaye!



Kiedy byliśmy królami. 1974 rok. Weteran ringu Ali chce zmierzyć się z mocarnym młokosem Foremanem. Wielu, w tym pojedynku doświadczenia z młodością, nie daje mistrzowi wielkich szans. Jednak Ali nie byłby sobą, gdyby nie stanął do walki. Jak zawsze zaczyna ją jeszcze długo przed wejściem do ringu. Uruchamia swoją niewyparzoną gębę i rozpowiada wierszem wszem: 


I murdered a rock
 Injured a stone
 Hospitalised a brick
 I'm so mean I make medicine sick.





Pojedynek to będzie niezwykły. Wymyślił go Don King – człowiek, którego fryzura wygląda, jakby rano spadł kilka pięter szybem windy. Oto zaproponował Foremanowi walkę za 5 mln USD. Taką samą propozycję złożył Alemu. Obaj wyrazili zgodę i King miał już podpisy obu bokserów pod umową wstępną. Teraz potrzebował 10 mln USD. Pieniądze zdecydował się wyłożyć niejaki Mobutu Sese Seko – Prezydent Konga, którym rządził w autorskim ustroju – „w kleptokracji”. Ali skomentował to w swoim stylu: „kraje idą na wojnę, żeby umieścić swoją nazwę na mapie. Wojna kosztuje o wiele więcej niż 10 mln USD”. Rzeczywiście za sprawą szykującego się pojedynku Zair – autorska nazwa nadana państwu przez Mister Mobutu – pojawił się w centrum światowej uwagi. W Kinszasie szykowała się „Rumble In The Jungle”.


Samoloty zwiozły do Afryki czarnych braci z Ameryki: oprócz pięściarzy także takie osobistości jak James Brown i BB King. W tle lata 1970 - koniec globalnej supremacji białego człowieka, rosnący w siłę czarnoskórzy Amerykanie i czarna muzyka zdobywająca swoja pozycję w USA i na całym świecie.


To jeden z najlepszych dokumentów na temat boksu. Polecany także tym, którzy sportem nie interesują się w ogóle. Sporo można przy oglądaniu przemyśleć. Na przykład to, jak to się stało, że Ali nie stał się liderem ruchu politycznego. Na uwagę zasługuje także nagrany przez grupę Fugees utwór „Rumble In The Jungle” – dostępny na youtube na terenie całego internetu. Ali bumaye!

When We Were Kings, prod. USA, 1996. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brasilia - miasto Utopia?

Obraz
Zwykle piszę tutaj o prawdzie ekranu. Dziś nieco pochylę się nad prawdą czasu. Innego czasu i innego miejsca, bo w rozważaniach przeniesiemy na inny kontynent – do Brazylii. Państwo to, obecnie na wznoszącej, miało już w swojej historii momenty wielkich zrywów. W jednym z takich zrywów, za kadencji Juscelino Kubitschka postanowiono wybudować nową stolicę – Brasilię. Usytułowana w szczerym polu miała zachęcać do osiedlania się w interiorze i złamać w ten sposób dominację wybrzeży, gdzie kwitły takie kwiaty jak Sao Paulo i Rio. Czasy to były niezwykłe, przedsięwzięcie było niezwykłe, zatem i efekty miały być niepowtarzalne. Zadanie urbanistyczne przydzielono Oskarowi Niemeyerowi, którego dzielne wspierał Lucio Costa.  Obaj nowatorzy zaproponowali budowę miasta na planie samolotu. Na jego skrzydłach mieszkać mieli ludzie, a w kokpicie usadowiono budynki rządowe. Jak postanowili taki zrobili, i działając zgodnie ze znaną zasadą „mówisz – masz” w 3 lata powstało nowe miasto. W 1960
Czytaj więcej

Amerykańscy komicy

Obraz
Dzisiaj będzie tekst na poważnie – kilka słów o amerykańskich komikach. Chciałem przedstawić szerszej publiczności, czyli jak wiadomo obu moim czytelnikom, gatunek stand-up comedy. Sam odkryłem go dwa lata temu, poniekąd przypadkowo i może nawet wbrew sobie. Wbrew, ponieważ wcześniej kojarzyłem takie występy solistów mikrofonu barowego z prostacką rozrywką ze spelun w amerykańskich filmach. Wtedy zaskoczył mnie występ niejakiego Louisa CK, na którego trafiłem jako pierwszego i którego dzisiaj uważam za najlepszego w tym fachu. Od niego też zacznę krótką prezentację rekomendowanych nazwisk i krótki przegląd tego, czego można się po nich spodziewać.  Louis CK – gość około czterdziestki, którego występy dotyczą problemów, jakie facet w tym wieku i z jego aparycją napotyka. Główna cecha Louisa to szczerość, z jaką opowiada o swoim życiu. Nie boi się trudnych tematów i nie chodzi tu o to, że nie boi się przeklinać, ale że otwarcie przyznaje się, np. jak bardzo irytuje go zajm
Czytaj więcej

Obywatel Havel

Obraz
Mówisz "Czechy", myślisz "Czechy".  Najbardziej bezpretensjonalny kraj świata. Kolejne tego potwierdzenia w filmie  Obywatel Havel Mamy możliwość obserwowania Vaclava Havla w wypełnianiu prezydenckich obowiązków. Rola to dla niego ciężka. Nie ma chęci ścierać się z premierem, który - jak opowiadał Havel - zepsuł mu środy - bo na ten dzień ustalił cotygodniowe spotkania, na których obaj omawiali wydarzenia w państwie. - No zepsuł mi środy. Na samą myśl już się denerwuję.  Każde jego oficjalne spotkanie zaczyna się niezgrabnie. Havel nie czuję się dobrze w roli oficjela, a jego rozmówców onieśmiela obecność głowy państwa. Potrzeba kilku chwil, żeby niezręczność została przełamana, Havel odzyskuje swobodę. Bez znaczenia czy to spotkanie z Rolling Stonesami, Billem Clintonem czy ordynatorem szpitala. 
Czytaj więcej