Black Mirror



Psz p’ństwa!  Serdeczne zapraszamento do zapoznania
się z serią Black Mirror. Pierwsze 3 odcinki ukazały się w 2012, kolejne 3 są właśnie, czyli w lutym 2013 emitowane. Jest to zatem okazja dobra jak każda inna, żeby sięgnąć internetem po ten tytuł.
Autorem najważniejszej składowej – scenariusza – Black Mirror jest Charlie Brooker. To brytyjski dziennikarz, który sławę zdobył dzięki autorskiemu programowi Newswipe, w którym uszczypliwie komentował sposób, w jaki funkcjonują współczesna brytyjskie telewizje. Newswipe to temat na oddzielne opowiadanie. Teraz najważniejsze jest, że Charlie Brooker ma wyostrzone spojrzenie na otaczający na świat mediów i technologii. To jego nazwisko przyciągnęło mnie do Black Mirror.
Było parę słów o twórcy, teraz czas wziąć się za dzieło. A jest o czym mówić. Black Mirror to jeden z najważniejszych dla mnie filmów ostatnich lat. To zbiór historii, z których każda dzieje się w innej scenerii, dotyczy innych bohaterów i jest odgrywana przez innych aktorów. Łączy je jedno – wszystko rozgrywa się w świecie, w którym za chwilę możemy się obudzić i w którym bardzo istotną rolę odgrywa technologia. Nie jest to przyszłość folii aluminiowej i latających samochodów, ale taka bliższa świata, w którym żyjemy dzisiaj. Właśnie przez to wizje przedstawione w BM są tak przejmujące – wydają się nieodległe.
Nie jest to przyszłość, której chcielibyśmy doczekać. Dziś postęp techniczny ma dla nas tylko pozytywne skutki. Łatwiej jest porozumieć się na odległość. Jeżeli się nad tym zastanowić, to większość urządzeń, jakie przychodzą na myśl, gdy mowa jest o nowych technologiach, odpowiada za skrócenie dystansu. Nie trzeba się spotkać, żeby się zobaczyć i usłyszeć, nie trzeba iść do kina, żeby obejrzeć film, ani do sklepu, żeby zrobić zakupy. Wszystko wygodne i nawet nie takie drogie. Ale prawdziwa cena ukryta jest nie na rachunku sklepowym, ale tam gdzie technologia zmienia nasze życie. Często bez naszej zgody, a nawet naszej wiedzy. O tym właśnie jest Black Mirror.
Rzecz oczywista, nie będę tutaj zdradzał akcji, powiem tylko, że do końca się nie
spodziewałem, że to Rico stał za wszystkim od początku. Zastrzegam jednak, że to spektakl, który, oglądany świadomie, nie lata w kategorii „rozrywka”. Pamiętam moje przejęcie po obejrzeniu 3. odcinka z 2012 roku. Byłem bardzo przejęty. Rozpuściłem wici, wśród osób, które mają maile i czekałem na ich reakcje. Oto niektóre z nich. Cytuję oczywiście bez zgody autorów:
„Obejrzałem dwa. O zdradzie i ubezwłasnowolnieniu. Na świeżo: O zdradzie - przerażające, szczególnie po obejrzeniu na urządzeniach Apple, symbolizujących rozwój technologii zmiany. O ubezwłasnowolnieniu - utwierdzam się w przekonaniu, ze pozostaje spalić mosty i uciec do Kotliny Kłodzkiej, a właściwie to nawet gdzieś nad Kołymę, i tam żreć zeszłoroczne bulwy. Świetne i jedno i drugie, ale o zdradzie wybitne. Na trzecia cześć dam sobie trochę czasu.”
„Obejrzałem odcinek pierwszy (Prime Pig). Dla mnie mocne kino. Technologia nie jest już taką pierwszoplanową postacią, ale wszystko kręci się mocno wokół niej. YT jako medium nie do zdławienia, proxy jako maska bandyty, fotki z komórki (w WC) jako narzędzie wywierania wpływu, komórka jako źródło przecieku, green room jako narzędzie fałszerstwa, no i potęga telewizji.”
“Thanks a lot! Now I hate this future.”
PS. Według mnie 2. odcinek 1. serii można sobie darować.

Popularne posty z tego bloga

Brasilia - miasto Utopia?

Obraz
Zwykle piszę tutaj o prawdzie ekranu. Dziś nieco pochylę się nad prawdą czasu. Innego czasu i innego miejsca, bo w rozważaniach przeniesiemy na inny kontynent – do Brazylii. Państwo to, obecnie na wznoszącej, miało już w swojej historii momenty wielkich zrywów. W jednym z takich zrywów, za kadencji Juscelino Kubitschka postanowiono wybudować nową stolicę – Brasilię. Usytułowana w szczerym polu miała zachęcać do osiedlania się w interiorze i złamać w ten sposób dominację wybrzeży, gdzie kwitły takie kwiaty jak Sao Paulo i Rio. Czasy to były niezwykłe, przedsięwzięcie było niezwykłe, zatem i efekty miały być niepowtarzalne. Zadanie urbanistyczne przydzielono Oskarowi Niemeyerowi, którego dzielne wspierał Lucio Costa.  Obaj nowatorzy zaproponowali budowę miasta na planie samolotu. Na jego skrzydłach mieszkać mieli ludzie, a w kokpicie usadowiono budynki rządowe. Jak postanowili taki zrobili, i działając zgodnie ze znaną zasadą „mówisz – masz” w 3 lata powstało nowe miasto. W 1960
Czytaj więcej

Amerykańscy komicy

Obraz
Dzisiaj będzie tekst na poważnie – kilka słów o amerykańskich komikach. Chciałem przedstawić szerszej publiczności, czyli jak wiadomo obu moim czytelnikom, gatunek stand-up comedy. Sam odkryłem go dwa lata temu, poniekąd przypadkowo i może nawet wbrew sobie. Wbrew, ponieważ wcześniej kojarzyłem takie występy solistów mikrofonu barowego z prostacką rozrywką ze spelun w amerykańskich filmach. Wtedy zaskoczył mnie występ niejakiego Louisa CK, na którego trafiłem jako pierwszego i którego dzisiaj uważam za najlepszego w tym fachu. Od niego też zacznę krótką prezentację rekomendowanych nazwisk i krótki przegląd tego, czego można się po nich spodziewać.  Louis CK – gość około czterdziestki, którego występy dotyczą problemów, jakie facet w tym wieku i z jego aparycją napotyka. Główna cecha Louisa to szczerość, z jaką opowiada o swoim życiu. Nie boi się trudnych tematów i nie chodzi tu o to, że nie boi się przeklinać, ale że otwarcie przyznaje się, np. jak bardzo irytuje go zajm
Czytaj więcej

Obywatel Havel

Obraz
Mówisz "Czechy", myślisz "Czechy".  Najbardziej bezpretensjonalny kraj świata. Kolejne tego potwierdzenia w filmie  Obywatel Havel Mamy możliwość obserwowania Vaclava Havla w wypełnianiu prezydenckich obowiązków. Rola to dla niego ciężka. Nie ma chęci ścierać się z premierem, który - jak opowiadał Havel - zepsuł mu środy - bo na ten dzień ustalił cotygodniowe spotkania, na których obaj omawiali wydarzenia w państwie. - No zepsuł mi środy. Na samą myśl już się denerwuję.  Każde jego oficjalne spotkanie zaczyna się niezgrabnie. Havel nie czuję się dobrze w roli oficjela, a jego rozmówców onieśmiela obecność głowy państwa. Potrzeba kilku chwil, żeby niezręczność została przełamana, Havel odzyskuje swobodę. Bez znaczenia czy to spotkanie z Rolling Stonesami, Billem Clintonem czy ordynatorem szpitala. 
Czytaj więcej