When We Were Kings! Ali bumaye!



Kiedy byliśmy królami. 1974 rok. Weteran ringu Ali chce zmierzyć się z mocarnym młokosem Foremanem. Wielu, w tym pojedynku doświadczenia z młodością, nie daje mistrzowi wielkich szans. Jednak Ali nie byłby sobą, gdyby nie stanął do walki. Jak zawsze zaczyna ją jeszcze długo przed wejściem do ringu. Uruchamia swoją niewyparzoną gębę i rozpowiada wierszem wszem: 


I murdered a rock
 Injured a stone
 Hospitalised a brick
 I'm so mean I make medicine sick.





Pojedynek to będzie niezwykły. Wymyślił go Don King – człowiek, którego fryzura wygląda, jakby rano spadł kilka pięter szybem windy. Oto zaproponował Foremanowi walkę za 5 mln USD. Taką samą propozycję złożył Alemu. Obaj wyrazili zgodę i King miał już podpisy obu bokserów pod umową wstępną. Teraz potrzebował 10 mln USD. Pieniądze zdecydował się wyłożyć niejaki Mobutu Sese Seko – Prezydent Konga, którym rządził w autorskim ustroju – „w kleptokracji”. Ali skomentował to w swoim stylu: „kraje idą na wojnę, żeby umieścić swoją nazwę na mapie. Wojna kosztuje o wiele więcej niż 10 mln USD”. Rzeczywiście za sprawą szykującego się pojedynku Zair – autorska nazwa nadana państwu przez Mister Mobutu – pojawił się w centrum światowej uwagi. W Kinszasie szykowała się „Rumble In The Jungle”.


Samoloty zwiozły do Afryki czarnych braci z Ameryki: oprócz pięściarzy także takie osobistości jak James Brown i BB King. W tle lata 1970 - koniec globalnej supremacji białego człowieka, rosnący w siłę czarnoskórzy Amerykanie i czarna muzyka zdobywająca swoja pozycję w USA i na całym świecie.


To jeden z najlepszych dokumentów na temat boksu. Polecany także tym, którzy sportem nie interesują się w ogóle. Sporo można przy oglądaniu przemyśleć. Na przykład to, jak to się stało, że Ali nie stał się liderem ruchu politycznego. Na uwagę zasługuje także nagrany przez grupę Fugees utwór „Rumble In The Jungle” – dostępny na youtube na terenie całego internetu. Ali bumaye!

When We Were Kings, prod. USA, 1996. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brasilia - miasto Utopia?

Obraz
Zwykle piszę tutaj o prawdzie ekranu. Dziś nieco pochylę się nad prawdą czasu. Innego czasu i innego miejsca, bo w rozważaniach przeniesiemy na inny kontynent – do Brazylii. Państwo to, obecnie na wznoszącej, miało już w swojej historii momenty wielkich zrywów. W jednym z takich zrywów, za kadencji Juscelino Kubitschka postanowiono wybudować nową stolicę – Brasilię. Usytułowana w szczerym polu miała zachęcać do osiedlania się w interiorze i złamać w ten sposób dominację wybrzeży, gdzie kwitły takie kwiaty jak Sao Paulo i Rio. Czasy to były niezwykłe, przedsięwzięcie było niezwykłe, zatem i efekty miały być niepowtarzalne. Zadanie urbanistyczne przydzielono Oskarowi Niemeyerowi, którego dzielne wspierał Lucio Costa.  Obaj nowatorzy zaproponowali budowę miasta na planie samolotu. Na jego skrzydłach mieszkać mieli ludzie, a w kokpicie usadowiono budynki rządowe. Jak postanowili taki zrobili, i działając zgodnie ze znaną zasadą „mówisz – masz” w 3 lata powstało nowe miasto. W 1960
Czytaj więcej

Civilization: Is The West History?

Obraz
Historyk Niall Ferguson zaprasza na 6 odcinków z serii: Civilization: Is The West History? Omawia po kolei 6 czynników, które jego zdaniem zdecydowały o tym, że przez ostatnie 5 stuleci planetą rządził Zachód. Ferguson karze się zastanowić, czy ten okres historii nie dobiega właśnie - na naszych oczach - końca.  Dowiadujemy, że w czasie kiedy kolumb wyprawiał się za ocean Chińczycy dysponowali już okrętami dziesięciokrotnie potężnieszymi od Santa Marii, a Pekin był o wiele bardziej rozwinięty niż zaszczurzony wówczas Londyn. Jak to się stało, że za chwilę to jednak Europejczycy opanowali (zaszczurzyli?) cały świat, a nasi Chińczycy ograniczyli się do mistrzostw świata w ping pongu? Czy już czas na zamianę ról? Uwaga dla fanów Civilization - po obejrzeniu może się chcież od razu odpalić jakąś rozgrywkę, żeby zmienić los historii. Beware.
Czytaj więcej

Chodorkowsky

Obraz
 - Sprytny człowiek potrafi wyjść z trudnej sytuacji. Mądry człowiek się w nią nie pakuje.  - Życie jest teraz u nas tanie. Żyje się drogo, ale życie jest tanie.  To dwa z powiedzeń, które pojawiają się w filmie dokumentalnym Chodorkowsky. Właśnie masa powiedzen jest dla mnie wyróżnikiem rosyjskiej kultury - kultury, która zawsze pozostaje nieuchwytna. Nawet, kiedy już wydaje się, że się ją zrozumiało, ona znowu umyka umysłowi i trzeba dalej szukać jej sensu. Tak jest też w przypadku sprawy Chodorkowskiego. Nie daje się uprościć do stwierdzenia, że Michaił zaszedł Putinowy za skórę lub że to pokazówka ( żeby zastraszyć stado wilków, nie trzeba zabijać wszystkich, wystarczy najsilniejszego).  Umieszczenie Chodorkowskiego w obozie jest wypadkową wielu sił, wielu zdarzeń, chęci wielu osób i interesów wielu państw. Nie jest on też potulnym misiem głuptaskiem, który się zgapił i za bardzo ufał fałszywym przyjaciołom. Pojawia się w filmie wątek zabójstw zlecanych przez oligarchów i ni
Czytaj więcej